Śruta sojowa jest dominującym źródłem białka roślinnego w żywieniu zwierząt i ludzi.

Wartość odżywczą białka sojowego można dodatkowo zwiększyć poprzez selekcję gatunków ziaren pod kątem podwyższonych poziomów aminokwasów ograniczających wzrost, takich jak aminokwasy zawierające siarkę, metionina i cysteina. Mączka sojowa zawiera również fitynian, związek fosforu, który nie jest trawiony przez zwierzęta mono gastryczne. Zmniejszenie fitynianu w nasionach soi poprawiłoby żywienie zwierząt gospodarskich i zmniejszyło wpływ fosforu na środowisko w odpadach zwierzęcych. Śruta sojowa jest jednym z najlepszych dostępnych źródeł białka roślinnego w żywieniu świń, bydła, ptactwa hodowlanego oraz ryb, a śruta zarówno z obłuszczonych, jak i niełuskanych ziaren jest doskonałymi źródłem energii oraz aminokwasów. Jednak stale hodowane są nowe odmiany soi, które mają szczególne właściwości odżywcze, które wpływają na jakość paszy produkowanej z ziaren.

Przykładami takich nowych odmian są ziarna soi o wyższym stężeniu białka lub niższych stężeniach oligosacharydów.

W żywieniu zwierząt rosnących i rozmnażających się śruta sojowa może zapewnić wszystkie niezbędne składniki odżywcze i białko pochodzenia roślinnego potrzebne zwierzętom do prawidłowego wzrostu i zachowania zdrowia. Stężenie białka sojowego w karmieniu zwierząt bezpośrednio po odsadzeniu powinno być ograniczone i do tych diet należy włączyć inne źródła białka. Wskaźniki włączenia śruty sojowej można stopniowo zwiększać w miarę dorastania, a gdy przykładowo prosięta osiągną masę około 20–25 kilogramów, paszę sojową można stosować jako jedyne źródło białka w diecie. Jeśli jesteś zainteresowany karmieniem zwierząt gospodarczych śrutą sojową, zobacz więcej na ten temat. Drobne mielenie śruty sojowej i pełnotłustej soi zwiększa strawność jelitową aminokwasów tych produktów paszowych u drobiu. Dokładne zmielenie śruty sojowej powoduje wyższą strawność aminokwasów niż w przypadku pełnotłustej soi.